RSI app-wijsvinger.

[12:02]

Goedemiddag allemaal, ik zit thuis aan de huiskamertafel, in mijn favoriete vest en type dit bericht op mijn laptop. Eens kijken of ik een RSI app-wijsvinger kan voorkomen. 😏 ….

[12:40]

Oeps en het gaat meteen mis want kennelijk kan dit is natuurlijk niet mijn hele bericht. Poging twee. Gisteren was een spannende dag. Pijn, onzekerheid etc. De samenvatting is dit: de bloeduitslagen gaven geen zekerheid over wel/niet iets mis. Na overleg met het Erasmus besloten om toch daar naartoe te komen voor verder onderzoek. Er moest vastgesteld worden of de embolisatie komende maandag wel/niet door kon gaan. Deze kan vooralsnog doorgaan. Hoera!!!

Level 1 verloopt nog steeds goed en level 2 gaat dus hopelijk maandagochtend volgens plan van start. Hiervoor heb ik uren en uren op de EHBO in Rotterdam doorgebracht, samen met mijn fantastische begeleiders/ondersteuners/hoop en toeverlaat Rut, mama en Nico. Er zijn van allerlei testen gedaan (longfoto, hartfilm, buikecho, bloedonderzoeken) en alles was helemaal oké. De pijn van de afgelopen dagen wordt veroorzaakt door Henry de tumor. Hij verstuurt iets wat ze pijnvezels noemen en die zijn stom en dus pijnlijk maar gelukkig onschuldig. Driedubbele hoerastemming en digidansjes.

Rond 22.00u zijn we weer terug naar Tilburg gereden en uiteindelijk stapte ik al half slapend in bed maar oh zo opgelucht. De jongens stonden in hun pyjama's enthousiast te springen bij de voordeur toen ik aan kwam en dat maakte alle pijn, onzekerheid, wachttijd en heen- en weer reizen van die dag goed. We zijn daarna natuurlijk allemaal direct naar onze bedden gewankeld en hebben heerlijk (uit)geslapen. Voor wie zich afvraagt wie Nico is .. dat is mijn peetoom.

Na het overlijden van mijn vader op mijn 11de is hij mijn toeziend voogd geworden en heeft tot op de dag van vandaag samen met mijn tante mijn belangen met hand en tand verdedigd, bewaakt, uitgevoerd en dit alles met een lieve praktische no nonense houding terwijl ze zelf ook hun drie eigen geweldige kids hebben opgevoed..

“Een rasechte hedendaagse held in een comfortabele Toyota.”

Die mij nu steeds op en neer rijdt naar Rotterdam, ook wanneer we net als gisteren ongepland ineens daarheen gaan en ook wanneer we moeilijke gesprekken met artsen moeten voeren. Hij staat ferm aan mijn zijde, lacht wanneer ik van thuis meegesmokkelde noodlesoep lig te eten op de brancard in de wachtruimte (want ja, eens een Hobbit altijd een Hobbit), moppert niet eens wanneer ik perse een YouTube filmpje van Lenette van Dongen wil laten zien over beffen & pijpen, eet zonder blikken of blozen een vies tankstation broodje kaas op bij gebrek aan fatsoenlijk avondeten en rijdt braaf 85km bejaardenstijl rechts op de snelweg terwijl ik zeker weet dat hij dat anders noooooit zou doen etc. etc.. Onnodig om uit te spreken want ze weten het echt wel, maar als ik iets leer de afgelopen weken dan is het dat de positieve dingen niet vaak genoeg benadrukt worden. Dus zeg ik het bij deze nog een keer: mijn oom en tante zijn de beste!! En ik houd van ze met volle overgave.