Rollercoaster. Allergisch, afwachten en allemachtig zeg!

[11.22]

Allergisch zijn voor iets is op zijn zachtst gezegd onhandig. Allergisch zijn voor een hele waslijst met dingen is ongelofelijk onhandig. Zwaar allergisch zijn met risico op anafylactische shock is ronduit gevaarlijk. Dit heb ik vorige week meegemaakt en gisterenavond bijna weer. Sinds gisteren helaas weer pijnaanvallen, die niet onder controle te houden waren met het voor mij inmiddels standaard opiaten. Ik heb kort gezegd niet zo’n beste middag /avond gehad. Van het zkh had ik medicijnen meegekregen om dit soort pijnaanvallen op te vangen (ook een opiaat, alleen hogere dosering met een langere werking). Gisterenavond uiteindelijk besloten om dit sterkere opiaat dan toch in te nemen. Eerst gewikt en gewogen vanwege mogelijke bijwerkingen én omdat het geen zin heeft om pijn consequent te onderdrukken als je niet zeker weet wat de oorzaak is. Ik vraag me bijvoorbeeld af of er nu weer een ontsteking of verstopping is van de stents. Als dit het geval is is het niet slim om enkel pijnbestrijding te doen. Dan moet er actie ondernomen worden. Maar goed, om de nacht door te komen besloten om het sterkere opiaat te slikken. Bijsluiter erbij gepakt om de gebruiksaanwijzing te lezen (slikken, kauwen, smelten iedere pil is anders) en wat lees ik? Niet gebruiken bij een soja allergie ... aaaaahhhhhhh! Als ik een broek had aangehad was deze direct afgezakt. Waarom heb ik deze medicatie überhaupt meegekregen? Wat als ik het zonder zelf alert te zijn had ingenomen? Foutje bedankt? Weer een anafylactische shock, met mogelijk dramatische afloop?

Ik heb een heel fijne, kundige huisarts onder wiens verantwoording ik val wanneer ik tussentijds thuis ben. Met haar hulp ben ik afgelopen nacht toch goed genoeg doorgekomen en zijn er nu andere sterkere medicijnen beschikbaar, zonder soya probleem. Vanochtend is er weer bloed geprikt om te proberen te achterhalen wat er nu aan de hand is. Uitslag komt later vandaag.

Gisteren overdag ben ik nog gebeld door het zkh en de embolisatie staat gepland voor komende maandagochtend 10.00u (de chirurg wilde echt z.s.m. i.p.v. over 1 of 2 weken). Ik had stiekem al wilde plannen gemaakt om zondag gebruik te gaan maken van het fantastische vakantie aanbod en naar Zeeland te gaan, een paar dagen genieten van het strand. Stomme ik!! Als ik die plannen alleen in mijn hoofd had gemaakt oké maar nu had ik ze hardop geuit, enthousiast door het mogelijke vooruitzicht. Resultaat: teleurgestelde kids (want die werden er zo mogelijk nog blijer van), twee vriendinnen die voor niets hun schema hadden aangepast om daar op bezoek te kunnen komen etc. Kennelijk moet ik echt nog leren hoe om te gaan met voorpret, het maken van plannen enzovoorts. Gelukkig hebben we nu in ieder geval wel voorpret gehad, dat is iets. En wellicht kunnen we ná de embolisatie als nog naar Zeeland .. maar ja dat spreek ik nu dus toch weer hardop uit .. ezel steen suf. 🐴

En toen kwamen de pijnaanvallen er nog eens overheen. Weer een ander scenario. Rollercoaster versnelt en maakt onverwachte bochten. Nu is het afwachten of de embolisatie überhaupt door kan gaan i.v.m. de recent gestegen pijnklachten & oorzaak. Faalt level 1? Ik houd jullie op de hoogte (jee, lijkt wel een cliffhanger in een thrillerserie ..)

Wacht; ook nog even iets leuks over gisteren. Want dat was er wel. Bezoek gehad, onder andere van mijn schone zus. Zij is kort door de bocht gezegd altijd al het type stille wateren diepe gronden, rots in de branding, attente kaartjes, humor, respect voor andermans mening & keuze kortom een echt fijne schoonzus. Nu nog meer. Afleiding bij pijn helpt. We hebben al jaren dezelfde kapper en stuurde deze lieve betrokken kapper gisteren een foto van ons samen, voor de lol. Diverse mensen vroegen zich deze week af of ik een heel ander kapsel heb laten knippen. Zie het resultaat .. niet dus, alleen wat korter. Ik heb met de kapper wél de afspraak gemaakt dat ik na mijn genezing eindelijk het lef ga hebben om mijn haren te verven. Dat wil ik al jaren maar .. chicken 🐥😊.

Doordat ik nu steeds binnen ben is het niet echt blond blond meer maar een soort niksig grauw. Goede reden om wild te durven doen. Ik dagdroom al van ijzig mooi grijs of zacht vlammend koperkleurig of zo .. Barbie alarm 🤣

Verder heb ik als afleiding tijdens de pijnaanvallen geluisterd naar een aantal afleveringen van een muziekpodcast van Toon en een vriend. Toon is een vriend van Rut, onderdeel van de mannenweekendbende zoals ik ze noem (allemaal prettig gestoorde lieverds die nu in deze situatie duidelijk hebben gemaakt dat ze er zijn voor ons en blijven staan). Voor iemand met weinig muziekkennis kende ik gelukkig bijna alle nummers tot nu toe. Toon; women rule! Joni Mitchell, Tracy Chapman, Alison Krauss. More please ! Nog een podcast tip dus; Deze 10 misschien.

Met Bram en Max heb ik op bed You Tube clipjes gekeken van Jeff Dunham, funniest home video’s etc. Die snoetjes van hen ... hilarisch en hartveroverend❤️.

Deze foto heb ik vorig jaar tijdens een fotocursus gemaakt. Toen was mijn thema de druk / stress van de verschillende rollen die een vrouw tegelijkertijd kan hebben; moeder, dochter, echtgenoot, werknemer etc. Nu staat deze foto voor mij symbool voor de innerlijke verscheurdheid die ik sinds mijn diagnose soms voel.