Moppersmurf zoekt nieuw baasje! Per direct beschikbaar .. 😊

[07.42]

‘I just wanna see you be brave’ uit het nummer Brave van Sara Bareilles.

Nou; daar kom ik, met het uitspreken van verlangens en het maken van voorzichtige plannen. Leven in het nu is prachtig en helpt om zen te zijn en demonen op afstand te houden. Maar het verarmt ook, voor mij in ieder geval. Ik wil dapper zijn, ik wil strijden en daarvoor heb ik nu in ieder geval alvast korte termijn doelen nodig. Vooruitzichten waar ik blij van word. Ja, teleurstelling en zijn gemene vriendjes frustratie en wanhoop staan klaar om tevoorschijn te springen wanneer iets dan toch niet lukt, maar ik ga die rotzakjes niet bij voorbaat laten winnen door het dan maar meteen op te geven. Echt niet, kom maar op ..

En ik beloof dat als dingen toch misgaan ik zal proberen zachter voor mezelf te zijn. Zal proberen om verdriet even toe te laten zodat liefde, vriendschap en verbondenheid de kans krijgen om de rotzakjes een rotschop te geven. Ik sta namelijk niet alleen. Ja, ik ben degene die ziek is, en dat is in principe eenzaam, maar er zijn veel mensen non stop klaar staan met schilden en zwaarden om mee te vechten, met liefde en vriendschap om mee op vangen waar en wat ze kunnen en met kracht, sympathie en steun (én eten hihi) om mij hoop en vechtlust te geven.

Mijn -korte-termijn-Ik-wil- top 3:

1. Volgende week naar de thuiswedstrijden van de jongens gaan kijken. De laatste keer dat ik ze heb zien trainen of spelen was in december.

2. Ik heb een oh zo geweldig lief aanbod gekregen om zonder zorgen een aantal dagen naar zee te gaan. Niks uitzoeken waar, is er wel plek, reserveren, annuleringsverzekering etc.. Gewoon kom maar als je kunt. Dat wil ik kunnen, daar ga ik me op verheugen. Strandwandeling! Fotograferen! Fris hoofd! Buiten zijn!

3. Een boek lezen. Ik lees niet meer sinds ik ziek werd. Concentratievermogen van noppes. Maar ik mis het. Dus toch een boek besteld. Over hoe het is om te werken in het Witte huis onder de administratie van Obama. Veilige keus denk ik, want geen thriller met moord en doodslag, geen roman waar als bij toverslag alles goed komt en iedereen nog lang en gelukkig leeft etc.. Plus; ik verafschuw Trump ondanks wat hij allemaal bereikt heeft in zijn leven, dus fijn om te lezen over een echte anti-Trump persoonlijkheid.

Gisteren was qua pijn net zo vervelend als zaterdag. Ik had mezelf dus een baaldag gegeven door in bed te blijven (goed ingeschat Eline) en wat gebeurde er? Ik stopte met balen. Dat kon ook niet anders door de lieve berichtjes die ik kreeg. Blijf maar eens op zelfmedelijden- /moppereiland wanneer er overal reddingsbootjes opduiken, dapper roeiend omdat ze in ieder geval iets willen proberen 🛶 of aanstormend 🚤 omdat ze direct in de actie modus zijn gesprint.

Uiteindelijk moppersmurf vertelt dat hij op zoek moet naar een nieuw huis. Hij mag nog best op bezoek komen, maar meer niet.

“Mensen zijn de keuken ingedoken om voor mij gezonde broden, taart etc. te bakken. Vriezer vol en mijn hart loopt over. Zo lief!”

Max vroeg om hulp bij zijn huiswerk voor Nederlands. Opdracht: Verdedig onverdedigbare stellingen. Zo leuk om te doen! Ik kan goed kletsen en beargumenteren voor beide kanten van situaties (als kind wilde ik advocaat worden totdat ik erachter kwam dat alleen rijke succesvolle advocaten hun cliënten zelf kunnen kiezen. De rest zal toch eikelige enge criminelen of rotzakken moeten verdedigen om rond te komen. Ik wilde alleen maar voorvechter van rechtvaardigheid worden, opkomen voor diegene die in mijn ogen hulp verdienden en zo werkt ons rechtsysteem niet dus bye bye kinderdroom). Waar huiswerk al niet goed voor is. Max vroeg op een gegeven moment voorzichtig of we konden stoppen, want ‘nou wist hij het wel hoor mam’ .. het teken voor mij om mijn mond te houden 🤐😁.

Geluisterd naar Bram die met de deur van zijn slaapkamer open aan het spelen en opruimen was terwijl hij soms luidkeels en soms met zijn lieve piepstemmetje volkomen onschuldig aan het zingen was. Hartverwarmend en heerlijk grappig want hij heeft mijn zangtalent én verstaat de Engelse taal nog niet altijd even goed. Resultaat: trillende trommelvliezen zo vals (mijn moeder verzocht mij toen ik als meisje enthousiast meezong met mijn walkman niet voor niets wanhopig of ik dat alsjeblieft op mijn eigen kamer wilde gaan doen met de deur dícht 😂) en een brij van zelfbedachte woorden, uit zijn verband getrokken Engelse woorden en een paar daadwerkelijk bestaande woorden. Instant ontroering en happiness.

Een voorzichtig uitstapje gemaakt door de storm om met mijn familie samen de lekkerste frietjes ter wereld te gaan eten: die van mijn moeder. Na thuiskomst geen keus meer en toch een opiaat geslikt en later ook nog een slaappil. Maar vandaag is weer een nieuwe dag, met nieuwe moed. Dat is dan ook mijn liedje van vandaag. Ik heb haar dit liedje horen zingen voor haar vader (overlever van kanker) tijdens een concert eind vorig jaar waarbij hij zelf in de zaal zat en ik notabene op de eerste rij. Toen zwaar onder de indruk van dit nummer en nu helpt het me.

Lieve mensen, bedankt voor jullie berichten gisteren, jullie telefoontjes, foto’s, jullie aandacht en gedachten die mijn kant op kwamen, jullie baksels, kortom jullie steun en liefde. En Willem; nogmaals sprakeloos, zo zo lief en onbetaalbaar!

Deze ziekte heeft mij de kracht en oprechte goedheid van mensen overal laten zien, voelen en ervaren. Zonder jullie, dag in dag uit, zou het voor mij onvoorstelbaar veel moeilijker zijn. Mijn hart gaat uit naar alle mensen die zich ergens ter wereld eenzaam voelen, alleen moeten strijden, worstelen met wat voor pijn dan ook, geen lichtpuntjes meer zien etc.. Ik hoop er ooit eens ook zo voor jou en hen te kunnen zijn, om welke reden dan ook.

I love you all❤️