Leven is niet wachten tot de storm voorbij is maar leren dansen in de regen

[08.15]

Deze quote kreeg ik laatst toegestuurd. Ik vond ‘m wel toepasselijk. Het is tenslotte wat ik doe. Wachten op behandeling na behandeling, terwijl dit momenteel gewoon mijn leven is. Ik word morgen echt niet wakker uit een nachtmerrie en dat dit alles voorbij is. Dat ik weer gewoon kan gaan leven. Opstaan met een lach, mijn sportkleren aantrekken, alle boys in the house een kus geven en lekker buiten frisse lucht opsnuiven, oortjes in en luisteren naar een boek of podcast, rekken en strekken en dan gaan met die benenwagen.

Na thuiskomst weer rekken en strekken, een vers ontbijt klaarmaken/eten, douchen en miepen voor de kledingkast wat ik aan zal doen. Alle heren slapen nog. Wasgoed verzamelen, machine aanzetten, boodschappen doen, nog een was draaien en dan het avondeten alvast voorbereiden. De ovenschotel kan de koelkast in tot later vandaag. Thee, boeken, deken, bank. Me-time! De slaapkoppen in huis worden wakker en druppelen naar beneden. Ieder doet zijn ding, we lunchen uitgebreid en uiteindelijk zijn we na de lunch allemaal klaar voor de middag: een boswandeling, verjaardagfeestje, gezelschapsspel, Pathé thuisbios of the ultimate favorite; een middagje gamen voor de kids en bankhangen voor Rut en mij met een Netflix marathon ... een zalige doorsnee zondag.

“Niets bijzonders, maar voor mij: bliss! En nu: leren dansen in de regen, want het gewone leven is weg maar ik leef wel.”

Daarom hebben we gisteren toch lol gehad, met een carnavals outfit dat echt te koud was aan de achterkant en niet geschikt voor de winderige buitenlucht. Met een nieuwe uitdaging van het zkh: paaldansen voor gevorderen .. mét touwtje springen erbij! Een enkel infuus, zie foto. Met een hazenslaapje tussendoor.

Met een Netflix marathon en klaar is de serie Criminal. Het wachten op de ingreep was lang, maar het enige dat echt vervelend werd waren de honger en dorst. Met humor wisten we de spanning op afstand te houden, met compassie dachten we aan het leed van de spoedgevallen die ertussen waren gekomen en met de extra tijd konden we samen zijn en knuffelen. Liever zo dan nagelbijtend naar de klok liggen kijken en elkaar afsnauwen omdat de spanning om te snijden is. Dat kunnen we altijd nog gaan doen, bijvoorbeeld vlak voor de big ass grote operatie of zo.

Speciale mensen

Kun je geloven dat Luke Skywalker hier ook rondloopt? Hij heet dr. Rob. Dr Rob was een leerling van dr. Leo aka Yoda en is nu in zijn voetsporen getreden. Ook hij deed zijn best om mij op mijn gemak te stellen, dingen uit te leggen, te vertellen over hoe het is om te mogen leren van Yoda en mij een kortom zo aangenaam mogelijke ingreep te bieden. Hij vertelde zelfs lachend hoe dr. Leo die dag al twee keer tussen zijn eigen schema door was komen kijken of ik al aan de beurt was omdat hij me graag een hart onder de riem wilde komen steken. Hoe ongelofelijk attent! Omdat dit niet gelukt was had hij Luke laten beloven hem via app op de hoogte te houden en zijn groeten over te brengen. Special people are everywhere!!

Over speciale mensen gesproken: jullie hebben er mij gisteren weer doorheen geholpen met jullie berichten, foto’s en aandacht. Dank hiervoor!! Mijn leven speelt zich momenteel af op een kleine oppervlakte, ziekenhuiskamer, slaapkamer, woonkamer etc..

“Bedankt voor het binnen brengen van jullie wereld..”

Soms denk ik dat ik in de rest van mijn leven nooit de hoeveelheid aandacht, liefde, vriendschap en steun die ik nu krijg terug kan geven. Enerzijds maakt dit dat ik me schuldig voel. Zoveel liefde, zoveel mooie gebaren en woorden. Hoe maak ik dat ooit goed? Heb ik wel goed genoeg geleefd? Ben ik wel aardig genoeg geweest? Anderzijds maakt dit dat ik me geliefd voel en dankbaar. Het nieuws staat iedere dag bol van leed, op grote en kleine schaal. Je zou er bijna van gaan geloven dat het leven één grote bende van ellende is. Maar jullie bewijzen anders! Tot zover filosoferende gedachten uit Rotterdam.

Vandaag komen de artsen vertellen hoe de ingreep gisteren precies is gegaan (kennelijk zijn er bijvoorbeeld meerdere plugs geplaatst, ook in vaatjes rondom de poortader). Ik krijg dat ook te horen of ik weer tijdelijk naar huis mag etc.. Ik heb een redelijk goede nacht gehad, dus ik hoop van wel. Wordt vervolgd..

[20:21]

ICE Rutger: Sandra is weer thuis. Moe, misselijk en belabberd. Morgen zal ze zelf weer een update sturen.