Juichstemming
[06.28]
Goodmorning vanuit mijn eigen huis!! Meteen maar een digitaal dansje 💃🏻😜. Gisterenavond in slaap gevallen vol met knuffels, kusjes en verhalen van de jongens. Heaven!
Wat een dag, wat een dag was het gisteren. Ik durfde niets meer te laten weten totdat ik daadwerkelijk thuis was. Iets met jinxen enzo .. De artsen hadden hun best gedaan om de testen etc. zo vroeg mogelijk te laten plaatsvinden. Ik zal jullie de uitgebreide versie besparen maar de uiteindelijke diagnose was neurologische sensitiviteit. Vervelend, maar onschuldig. Een soort system overload waardoor je sensorische systeem gewaarwordingen krijgt die je normaal niet voelt en die niet kloppen met de werkelijkheid (bv. verlamming ervaren maar wel kunnen bewegen). Komt kennelijk vaker voor bij mensen in mijn situatie. Niet alleen mijn emotionele filters zijn dus defect, maar ook de hersenverbindingen die voor sensorische registratie zorgen. Maar goed geen probleem nu ik weet dat er niets aan de hand is.
“Een beetje hocus pocus van mijn lijf kan ik wel aan nu ik de trucjes kan doorzien.”
Rut en ik zijn in juichstemming naar huis gegaan. Ik heb staan jubelen over de fijne frisse lucht in de open parkeergarage van het ziekenhuis (ja een parkeergarage of all places .. zo eentje die ruikt naar verbrand rubber en uitlaatgassen 🤢), ik heb staan lachen en wijzen als een kleuter naar mijn schaduw in de zon, heb in de auto alle liedjes meegezongen en zat bijna te stuiteren toen we in Tilburg aankwamen.
De rit verliep soepel omdat we in slakkerige bejaardenstijl zijn gaan rijden, een mooie constante 85 (whahaha) kilometer p/u achter een flinke vrachtwagen die ook naar Tilburg bleek te rijden. Eerst lachend over ons tempo en vooruitblikken naar wanneer we als we straks 90 jaar zijn en ook zo rijden maar uiteindelijk was het heerlijk relaxed. In Tilburg een rolstoel opgehaald bij het ziekenhuis en vervolgens de straat overgestoken naar de school van Bram. We waren zo dichtbij hem en ik kon ineens geen seconde langer wachten. Brammetje! Nu! Nu! De docenten daar een halve hartverlamming bezorgd door ineens voor hun neus te staan (sorry A&P 🥴) maar ik kon (nou ja eigenlijk wílde ik heel drammerig) niet langer wachten.
“School werkte fantastisch mee, zoals alleen prachtige mensen dat kunnen doen. Vervolgens een soort filmmomentje waarbij Bram rennend door de gang kwam en zo mijn armen in vloog 😍. Zo helemaal hartstikke heerlijk. Mijn hart steeg gewoon op 💞.”
Thuisgekomen natuurlijk bijna staand in slaap gevallen dus hup naar bed, waar ik niet kon slapen omdat ik Max nog niet had gezien. Hij had aangegeven pas thuis na school te willen weten of ik er wel/niet was om teleurstelling op school te voorkomen. Oké, dat respecteer ik uiteraard .. met de nodige ongeduld 😉.
Het arme kind kwam als een Speedy Gonzales naar mijn bed toe om vervolgens zo hard door mij omhelst te worden dat hij half stikte (mama uch uch au).. en dat met mijn huidige kippenkracht .. oeps 🤗. Tegen de avond waren we allemaal weer gekalmeerd en ging iedereen een soort van zijn eigen gang, op een vierkante meter rondom mijn bed dan. Rust in de tent.
Tja en daar zit ik dan nu. Beneden in een comfi stoel terwijl de rest van mijn gezin nog slaapt, mijn altijd al favoriete moment van de dag. Luisterend naar een nummer dat Rut gisteren in de auto had opgezet in een poging om wat van zijn gevoelens te delen. Hoe het is om langs de zijlijn te staan en maar zo bar weinig kunnen doen, de hulpeloosheid, de wens om te kunnen beschermen etc.. Dit wordt het liedje van vandaag. Kippenvel wat mij betreft.
Later vandaag een afspraak met mijn huisarts om praktische zaken door te nemen voor de tijd dat ik thuis ben. Iets met balans tussen spierkracht opbouwen, uitrusten en de juiste voeding. Dit is in beide ziekenhuizen al ter sprake gekomen, maar blijkt nog niet zo gemakkelijk in de praktijk. En eten? Verrassend en stom genoeg blijkt dit heel anders te zijn dan wat ik eerst at. Zwart wit gezegd: Minder vitaminen en vezels, veel meer eiwitten en calorieën. Bye bye overdaad aan fruit, groente en vezels en Hello meer vlees, vet en zuivel. Daar zit je dan met je dier- en milieuverantwoorde manier van eten en een levenslange liefde voor groenten en fruit 🙄. En het ‘moet’ allemaal licht verteerbaar om mijn door gal en zuur beschadigde maagslijmvlies tevreden te stellen, ook al slik ik maagbeschermers.
Dat gaat nog een uitdaging worden .. maar die ga ik lekker wel aan. Kom maar op 💪🏻
Zo, dat was het voor vandaag. Sorry voor de verwijderde berichten. Tijdens het typen van dit stuk verschenen er steeds Eenhoorn plaatjes ... geen idee hoe .. maar dat kunnen mijn kids deze dinosaurus moeder vast wel uitleggen 😊
PS: zoals jullie op de foto konden zien ben ik weer wat aangekomen, zie ik veel minder geel, voelde ik me stralend etc. Om vervolgens door mijn jongens op mijn nummer gezet te worden met de opmerking ‘Nou mam, je lijkt niet echt op die foto hoor, wij vinden je nog steeds wat eng en lelijk. Heb je je gele ogen gezien? Blèh! En al die uitstekende botten? En je draagt nog steeds geen make up!!!!!!’ .. 🤣 Dus dit geraamte gaat zo maar eens op zoek naar wat mascara en passende kleding. Kijken of ik nog weet hoe het er volgens de heren wel uit moet zien ..
Recente blogposts
Alles weergeven[09:16] ICE Rutger: Na een kort, gebroken nachtje afscheid genomen van het ETZ en nu onderweg naar Rotterdam. [12:06] ICE Rutger:...
Comments