Het Opiaat.

[07.50]

Bijna in slaap gevallen met mijn gezicht in een bord eten .. humoristische bijwerking van Het Opiaat. Zo noem ik hem voorlopig maar, aangezien hij momenteel een onmisbare gast bij ons thuis is en ik de echte medicijnnaam steeds vergeet. Het is familie van morfine en beide behoren tot de categorie drugs/opiaten. Nooit verwacht dat notabene ik nog eens vrijwillig naar de drugs zou grijpen ..

Maar goed, de pijn werd steeds heftiger dus ik moest het opiaat wel gaan slikken. Langer tegensputteren was niet slim meer en er over miepen ook niet. Waarom ik sinds zaterdag meer pijn heb is op dit moment nog onduidelijk. Gisteren zijn er bloedtesten gedaan en is er overleg geweest tussen mijn huisarts en het Erasmus zkh. Spannende dag weer! Paniek lag op de loer, maar die hebben we verslagen lekker puh. Vooralsnog mag ik thuisblijven, met een aantal voorwaarden zoals dagelijkse bloedtesten en een constante inname van het opiaat. De bijwerkingen daarvan had ik eerder al eens beschreven, al zijn die vooralsnog mild. Wel super suf, mijn ogen vallen regelmatig zomaar zonder mijn toestemming dicht, ook boven een bord eten dus .. al zou dat er natuurlijk wel heel grappig uitzien .. 🤪 Mocht het als nog gebeuren dan beloof ik daar hiervan een foto te delen 😁.

“Ben ik mijn begrip kwijt? Mogen mensen geen fouten meer maken? Waar is mijn inlevingsvermogen of sympathie?”

Vragen die ik mezelf gisteren stelde. Ik was wat kranten & tijdschriften aan het doorbladeren en las dingen waarbij de vragen door mijn hoofd rolde zoals: Waarom staat een prachtige Nederlandse actrice die goed kan leven van haar talent, haar rollen kan kiezen, in België op een festival beladen met drugs?? Waarom? Waarom eigenhandig je leven aan diggelen slaan? Voor drugs nog wel. Voorheen zou ik nadenken over hoe iemand zo ver de weg kwijtraakt dat zij drugs gaat gebruiken en of dealen. Nu ben ik sprakeloos en zelfs een soort van verontwaardigd. Ben zuinig op je leven mens. En dat is natuurlijk preken, oordelen en arrogantie ten top, want wie ben ik om te zeggen hoe een ander moet leven?

Om te oordelen zonder alle feiten te kennen? Juist het feit dat we vrije keuzes kunnen maken maakt ons toch wie we zijn. Of zoiets. In ieder geval merk ik dat mijn referentiekader en waarden/normen op de proef worden gesteld nu. Ik word harder lijkt het wel en ik weet niet of me dat bevalt.

Eén van de voordelen van thuis zijn: weer kunnen helpen met huiswerk. Dat kan ik ook prima terwijl ik in bed lig. Gisteren wilde Max graag hulp bij een Duits schriftelijk ... oeps! Ik heb Duits laten vallen bij de eerste de beste kans die ik daarvoor kreeg. Stomme taal .. of nou ja, ik begreep er maar weinig van en spreek dus tot op de dag van vandaag nauwelijks Duits .. eigen schuld maar niet handig als je je puberende zoon wilt helpen die het ook een rot vak vindt. Gelukkig ben ik nog niet zo suf door de medicijnen dat ik geen slimme oplossing wist al zeg ik het zelf: Max als ik nou je woordenlijst bij me houd en jou de Nederlandse woorden vertel, dan kun jij de Duitse vertaling opschrijven en gaan we daarna controleren ... tada, opgelost hihi! 🤓

Plaatjes kijken 😊

Vandaag heb ik geen liedje, maar een verzoek. Wie heeft er een foto die ik mag zien? Gewone foto’s van je dagelijks leven. Van de storm buiten, van die stomme file waar je steeds weer in beland, van je avondeten, van je gezin, van een wandeling in de zon, van het boek dat je leest, van van alles en nog wat. Mijn wereld is momenteel een beetje klein, dus ik dacht misschien kan ik die zowat vergroten. Hieronder zal ik zelf ook wat foto’s delen.

Creatief fotograferen, I love it:

Mijn uitzicht in het Erasmus:

Dierbare herinneringen:

Als laatste: Voor degenen die mij minder goed kennen en toch zo lief en attent meeleven en gewoonweg besloten hebben er nu voor mij te zijn. Voor degenen die mij van haver tot gort kennen, soms tot vervelens toe haha, die net als ik wakker liggen van verdriet en zorgen en die samen met mij stelling nemen en van geen wijken weten in deze rollercoaster. Voor iedereen in deze app, alleen al omdat je iedere dag weer mijn verbale diarree leest. De mooie kant van deze hele situatie is dat ik jullie allemaal in mijn leven heb! Dat ik jullie nog beter mag leren kennen, dat jullie zo open en eerlijk zijn, dat jullie aan mij en mijn gezin denken, dat jullie de handen ineenslaan, dat jullie gewoon weg laten zien hoe mooi mensen zijn en hoe prachtig het leven. Ik ben daar zo blij mee, zo dankbaar voor. Ik kan het niet goed beschrijven. Ik wil jullie allemaal knuffelen en niet meer loslaten.

“Ik ben daar zo blij mee, zo dankbaar voor. Ik kan het niet goed beschrijven. Ik wil jullie allemaal knuffelen en niet meer loslaten..”