Hallo groene monster

[06.58]

Zo, dat was me het dagje wel gisteren .. pff. Ik kan voor nu in ieder geval melden dat ik een goede nacht heb gehad zonder extra uitval verschijnselen en minder last dan gisteren. Net zelf al op pad geweest voor een kopje thee .. proost 😊 Ik hoop heel heel erg dat het goed blijft gaan.

Mijn liedje voor vandaag is een ode aan de liefde. Aan mijn liefdesleven. Liefde die mijn trouwbeloften laat beven en iedere druppel op eist .. in sickness & in health.. Een liedje dat ik te leen heb, ik kende het zelf eerst niet eens. Bedankt Robert & Wieke 😘.

Gisteren was ook op een ander vlak confronterend. Ik heb kennis gemaakt met wat kennelijk ‘het grote groene monster en het witte spook’ worden genoemd. Klinkt spannend en leuk.. als een intro voor een Disney film .. maar dit was het toch niet. Rut en ik hebben gisteren uren en uren moeten wachten. Eerst op onderzoeken, daarna op uitslagen, daarna op beslissing wel/niet naar huis. We vlogen spreekwoordelijk tegen de muren van mijn kamer omhoog en schoten van de ene heftige emotie in de andere.

Na een tijdje kwam ik met het voorstel om samen naar beneden te gaan, om wat te gaan winkelen, een boek kopen, iets lekkers, iets voor de jongens, iets wat dan ook. Alles beter dan niets doen. Akkoord van de verpleging en hup daar gingen we. Binnen twintig minuten waren we echter weer terug, ik overstuur en Rut geschrokken. Wat er beneden gebeurd was? Voor de tweede keer in 35 dagen bevond ik me bewust in een ruimte die groter was dan mijn slaapkamer, mijn ziekenhuiskamer of één of andere onderzoeksruimte/-behandelruimte. De eerste keer was de ziekenhuishal in het ETZ in Tilburg, wat prima was verlopen. De hal hier was echter niet te vergelijken met de hal daar. Deze hal bleek een wereld op zich. Een wereld vol met prikkels. Geluiden, geuren, beelden. Vol met prachtige tot in detail verzorgde mensen. Groepjes kletsende, lachende, ontspannen mensen. Strak in pak mannen/vrouwen achter een laptop op mobiele werkplekken. Bezoekers die de ingang ogenschijnlijk zonder enige reserve in- en uitstroomden op weg van of naar hun gewone dagelijkse leven.

“En ik? Ik werd jaloers, zo wanhopig jaloers als ik in mijn hele leven nog nooit ben geweest. Ik wilde ook één van die mensen zijn! En wel nu! De oneerlijkheid! Ik werd erdoor overspoeld en kon niets meer.”

Hallo groen monster. In de boekhandel kon ik vervolgens niets registreren, geen idee welke boeken er lagen, geen interesse (hoe kan dat nou??? Ik de boekenwurm). Het enige wat ik zag was mijn reflectie in de ruit: een ineengedoken zieke vrouw in een rolstoel met grote bange ogen, in verkreukelde pyjama, zonder ook maar een spoortje van mijn eens zo vertrouwde uiterlijk. Ik zag een kankerpatient. Ik was die patiënt. BAM 👊🏻 knock out... Hallo witte spook.

Terug op mijn kamer en nadat de emoties gekalmeerd waren (allemachtig ik lijk wel een puber deze dagen met emoties all over the place! 🎼 Waar is hier de nooduitgang? 🎼) hebben we de tv maar aangezet. Wat blijkt er ‘s middags op een doordeweekse dag op tv? Veel programma’s over het Koninklijk huis en met name over de kleding van Máxima.. 😱 Eerst verdoofd en toen stomverbaasd hebben we zitten kijken naar hoeveel daar blijkbaar over te vertellen is .. wat een ongelofelijke onzin .. we kregen er bijna de slappe lach van. Programma makers bedankt 👍🏻😁.

‘s Avonds hebben we de trip naar beneden, naar de hal, opnieuw gemaakt. Nu was het rustig, was ik beter voorbereid én heb ik zelfstandig gewinkeld bij de Appie 💪🏻😜. Ik moet maar eens op onderzoek uit hoe ik nu in het leven sta, met defecte filters en al, want deze moodswings bevallen me allerminst. Stom kuiken 🐣!!

Ik heb voor vandaag weer een Pickwick vraag: welke films hebben indruk op jou gemaakt? Wat voor mij voor muziek geldt, geldt hier ook. Zoveel kennis heb ik niet. Hmm, misschien maar eens iets over boeken vragen, kom ik ook een keer over alsof ik iets weet & slim ben 🤔😏. Maar goed, mijn antwoord op deze film vraag is in willekeurige volgorde: Unthinkable (S L Jackson) / Twelve years a slave / American History X / Shawshank Redemption.

[16.36]

Pinokkio has left the building .. and touched home base ..

Vanuit mijn eigen luie stoel met favoriete deken: