top of page

'cause I'm happy..🎤'

[06.52]


Toepasselijk voor gisteren. Heerlijke dag gehad.


Mijn hele leven heb ik al één favoriete cabaretière. Er zijn nog anderen waar ik graag naar kijk, maar van haar heb ik elke show gezien (vanaf de tweede show live in het theater) en krijg ik altijd buikpijn van het lachen, kramp in mijn kaken en tranen van ontroering in mijn ogen. Ze is een meester met details, stemt me tot nadenken en maakt me blij. Bovendien deel ik deze ervaringen altijd met mijn vriendin, vanaf het allereerste moment dat wij haar eerste show onverwacht zagen op tv op een regenachtige avond in een medium hotelkamer meer dan 20 jaar geleden.


Tijdens het zappen vielen we juist de aankondiging van haar programma binnen, we hadden nog nooit van haar gehoord en besloten te kijken bij gebrek aan iets anders. De rest van de avond hebben we zo hard gelachen, buikpijn, tranen, ontroering en kramp dus. Die avond staat sindsdien in onze top 10 van heerlijke momenten in onze inmiddels bijna 30-jarige vriendschap. De cabaretière waar ik het over heb is Lenette van Dongen. Tijdens haar laatste show, waar we in het afgelopen najaar naar toe zijn geweest, had ze het o.a. over het iedere dag weer verzamelen van kleine beetjes blij als basis voor dagelijks geluk. Geen grote dingen, daar heb je vaak toch geen invloed op, maar bewust genieten van details. Kiezen voor datgene waar je wel invloed op hebt en op wat er wel is. Dit sprak mij toen al heel erg aan en nu nog veel meer.




Blij


Gisteren was een dag met heel veel kleine beetjes blij.



De zon scheen, ik heb weinig pijn gehad, ik ben zelfs het huis uit geweest.. naar de kapper! Barbie sensor through the roof! Heerlijk, al die kriebelharen in mijn nek waar ik steeds tegenaan lag zijn nu weg.







Ik heb samen met Rut gewoon zittend aan tafel geluncht. Heerlijk verse soep, gemaakt door iemands moeder die zo vanaf de achtergrond ook weer haar steentje wilde bijdragen. Het is zo ongelofelijk fijn dat er nog steeds mensen zijn die voor ons koken. Echt lieve mensen, het lijkt misschien klein, maar voor ons is het groots. Het scheelt ons op praktisch vlak tijd, nadenken, plannen en organiseren. We weten nu zeker dat er iedere dag weer gezond eten op tafel staat. De jongens vinden het een soort van leuk spel en vragen enthousiast; ‘wie heeft er voor vandaag gekookt? Wat eten we? Hoe zal het smaken?’


Op gevoelsmatig vlak brengt het ons rust en vooral steeds weer een gevoel van pure liefde (Ha! Liefde gaat écht door de maag.. .)

We voelen ons gesteund en geliefd doordat jullie dit doen. Jullie hebben ook drukke dagelijkse levens, gevuld met werk, kids, sociale agenda, huishouden etc. En dat er dan steeds weer tijd wordt vrij gemaakt om ons te helpen (in dit geval qua eten maar dit geldt natuurlijk voor iedere vorm van ondersteuning!) dat vinden wij echt hartverwarmend en lekker bovendien.


Dus: bedankt! En mocht jij ook graag eens koken, maar niet weten hoe e.e.a. te regelen? Je kunt het altijd aan mij doorgeven, dan wordt je benaderd wanneer/indien we (meer) hulp nodig hebben.


Ik heb gisteren alweer een bos met mijn favoriete bloemen gehad en een cadeaupakketje met hartverwarmend lieve zelfgeschreven kaartjes van ieder gezinslid van de gever eraan. Zo’n verwennerij!


Het is me gelukt om zelf onze administratiemand bij te werken (hier wordt mijn organisatie- en controlmiep hoofd altijd heel blij van) en om een hoofdstuk te lezen in het boek van een stenograaf over haar tijd in het Witte Huis.


We hebben alvast genoten van Bram in zijn nieuwe carnavalspak .. pinguïn.. mét bijbehorend loopje dat hij inmiddels helemaal enthousiast geperfectioneerd heeft. Smelt! Max had een bijzondere huiswerkopdracht waar hij zich samen met een klasgenootje giechelend, luid lachend en met overgave op gestort heeft: sloop een voorwerp en leg dit vast op film. Oké, er zullen vast nog meer regels en voorwaarden zijn geweest maar dit was de essentie.


Twee pubers in de tuin, in de zon, die een grote oude pc kast hartstochtelijk te lijf gingen met een hamer! Die stemmen die door het open raam naar binnen zweefde .. ik lag toen net in bed voor mijn “kraamperiode-middag-rustperiode” (tip van ETZ om iedere middag, ook op goede dagen, een rustmoment te nemen net als pas bevallen vrouwen). Het oprechte plezier spatte er bij de heren vanaf. De onschuld, de zorgeloosheid, hoe tijdelijk ook. Heerlijk om naar te luisteren, daar kan geen muziek tegenop. Ook niet (zeker niet zelfs want horen hoe pubers denken over en omgaan met opruimen is hilarisch) tegen het zachte gesputter en geklier toen het onderdeel opruimen aangebroken was.


Ik heb verder nog in de bank gezeten met een kop thee en mijn gsm, lieve en grappige, attente en zo heerlijk oprechte berichtjes en foto’s ontvangen. Ik heb gekeken naar vogels die enthousiast door de tuin aan het scharrelen waren (voordat Max en maat de boel onveilig kwamen maken uiteraard) en gezwaaid naar De Schaduw die heel alleen buiten in een hoekje stond te schuilen voor de zon.



Het was een fijne fijne dag. Ik heb wat materiaal toegevoegd om (het gevoel van) de dag van gisteren te illustreren.


PS: Als het goed is hoor ik vandaag wanneer ik terug moet naar Rotterdam. Spannend. Ook spannend: gisteren was de laatste dag van mijn antibiotica kuur. Hopelijk blijft een ontsteking van de stents nu wel uit.


Nog een keer PS: ik hoor dat sommige mensen zich bezwaard voelen om mij een appje te sturen. Bang om mij te overspoelen met berichten. Dit hoeft echt niet. Sowieso krijg ik graag berichtjes en als het er veel zijn en ik kan niet overal op reageren dan geniet ik er nog steeds van want ik lees ze uiteindelijk allemaal wel. Dus, je hoeft je echt niet vervelend te voelen daarover en al helemaal niet te verontschuldigen. Contact houden is fijn, maar zeker geen verplichting. Nooit. Alsjeblieft niet zeg. Er zijn ook mensen die liever bellen en op die manier bijpraten. Dat snap ik ook en waardeer ik net zo. Hier kom ik echter minder aan toe dan aan berichtjes. Niet omdat ik dit niet wil, maar omdat het me meer energie kost, vaker gepland moet worden en ik nogal eens een oproep mis. Voel je dus ook niet bezwaard om te bellen, ik kan/neem alleen lang niet altijd op. Mijn telefoon staat geheel op stil, zelfs geen trillen en gebruik ik alleen wanneer ik daar tijd/ruimte/energie/geen pijn/ zin etc. voor heb en wakker ben. Deze dingen weet ik vaak van tevoren niet.

Dag lieve mensen 👋🏻. Fijne woensdag gewenst. 😘



Recente blogposts

Alles weergeven

Hans & Grietje

[09:16] ICE Rutger: Na een kort, gebroken nachtje afscheid genomen van het ETZ en nu onderweg naar Rotterdam. [12:06] ICE Rutger: Transport was redelijk, maar iets te hobbelig voor Sandra. We hebben i

mei 3.png

Hi, fijn dat je mijn blog leest!

Ik probeer je zoveel mogelijk op de hoogte te houden van de ontwikkelingen in mijn leven.

Posthonger?

Dankjewel voor het aanmelden!!

bottom of page