So far so good
[8.50]
Het gaat goed met me. Weinig chemo gerelateerde klachten. Ik verblijf niet continu in de badkamer en het is zelfs van tijd tot tijd mogelijk om leuke dingen te doen. Mijn volgende trip naar het ziekenhuis voor chemo staat gepland voor overmorgen, donderdag. Dat is dan weer een dag waarin in de ochtend controles en gesprekken plaatsvinden en indien e.e.a. goed genoeg is krijg ik in de middag de infusen toegediend. Dit keer heb ik geen hotel geboekt, maar is het plan om ’s avonds weer naar huis te komen. De jongens hebben aangegeven dit heel graag te willen, dus ga ik proberen of dit te doen is.
Over mijn zorgen, mijn verdriet en worstelingen ga ik het vandaag lekker niet hebben. Eerlijk en oprechte depri praat komt wel weer een andere keer.
Ik heb verrassende liedjes toegestuurd gekregen, van artiesten waar ik nog nooit van had gehoord. Ik zat naar eentje daarvan te luisteren toen Max binnen kwam. Hij houdt ook van muziek, al sinds hij een kleine bengel was en we zien hem tegenwoordig nog maar zelden lopen zonder oortjes in. Dit levert vaak grappige gesprekken en miscommunicatie op omdat hij niet verstaat wat we tegen hem zeggen. Doet me denken aan een vrolijk verhaal van Moffel en Piertje, “Lust je thee? Moet ik mee?? Nee, theehee! Nou je hoeft niet zo te schreeuwen hoor, ik versta je heus wel .. ”. Maar goed, mijn muziekkind kwam erbij zitten en hield zijn hoofd scheef terwijl hij luisterde naar het ook voor hem onbekende nummer. Na een tijdje zei hij: mooie stem mama, maar articuleren kan ze echt niet! Ik versta er geen snars van… Een Zweedse zangeres … kramp in mijn kaken van het lachen. 🤣
Gisteren heb ik een bijzondere dag gehad. Met pijn in mijn hart had ik mijn abonnement bij de bibliotheek opgezegd. Ik ben hier al kind aan huis sinds mijn moeder mij als peuter mee nam. Ik was dol op de toenmalige zitkuil vol kussens en prentenboeken in de locatie Goirle. Ik speelde verstoppertje en opstandige puber met de toenmalige bibliothecaresse, omdat ik boeken van de volwassenen afdeling wilde bekijken en lezen en ik daar volgens haar nog niets te zoeken had. Ik besteedde als twintiger graag mijn zuurverdiende geld om ieder jaar mijn onbeperkte abonnement te laten verlengen en was een wekelijkse bezoeker op locatie Koningsplein. In mijn jaren dertig sjouwde ik heel wat af met twee hummeltjes en tassen vol onhandig grote houten puzzels, Piet Piraat en Pingu films en bergen kinderboeken. Toen kwam de Lochal en de afgelopen jaren kon ik daar niet alleen mijn leeshart ophalen maar ook mijn passie voor fotograferen de vrije hand geven en workshops en cursussen volgen.
Het personeel van de Lochal was niet alleen zo fantastisch om mij een hartverwarmend lieve e-mail te schrijven naar aanleiding van mijn opzegging, maar ook om speciaal voor mij een dagje open te gaan met inachtneming van de Corona regels. Zo kon ik op mijn eigen wijze en in alle rust afscheid nemen van een levenslange passie. Hoe geweldig is dat?! Het was een fijne dag, met mooie gesprekken, attente gebaren, lieve mensen en kortweg perfect. Dat mensen dit zomaar voor mij over hebben, maakt me zo warm van binnen. Liefde!
Met Bram heb ik zijn favoriete kinderboeken van zijn baby-, peuter- en kleutertijd zitten bekijken. Ik had ze bewaard, uit nostalgie en voor wie weet ooit. Als oma met mijn kleinkinderen. Nu kregen we het idee om er een filmpje van te maken, dan kan hij later nog eens terug kijken wat ik over een bepaald boek te vertellen had. Hoe ik terugkijk op die tijd. Hoe meer herinneringen er bij hem naar boven kwamen, hoe enthousiaster hij werd. Hij ging mij zelfs een verhaal voorlezen. Goud waard. 💛
Rut sjouwt iedere dag trouw een dik matras naar beneden, zodat we met zijn allen films kunnen kijken en ik toch comfortabel lig. Ultiem kneuterig family life. Un upside van quarantaine. Rush Hour, The Last Castle, Shawshank Redemption. We love watching the good guys win and kicking some assholes. 😉
Op social media kwam ik een post tegen van Tooske Ragas. Wat ik van haar las is een lieve, hardwerkende vrouw, moederdier, met het hart op de juiste plaats en nog veel meer. Maar ze schreef in dit geval over het belang van jezelf kwetsbaar durven opstellen, jezelf zonder filters, zonder make up en als puur jezelf profileren en aan de jongere generatie laten zien dat het oké is wie je echt bent. Daar ben ik het helemaal mee eens, maar lieve Tooske zet er dan de volgende keer wel een foto zonder make up en afgestemde styling bij alsjeblieft. Laat ons zien hoe puur en natuurlijk eruit ziet. Miljuschka en ik geven hier wel even een voorbeeldje. Aldus Barbie .. ;o)
Till next time! 👋🏻
Ik was nog vergeten dit filmpje van jaren geleden toe te voegen. My little music man die me vroeg hem te filmen tijdens het voor de honderdste keer beluisteren van zijn toen favoriete nummer. ❤️ Sweet sweet memories.
