Hoe duur is oet?

[06:55]

Ik heb gisteren een heerlijke dag gehad en die heb ik lekker helemaal zelf opgemaakt. Ik heb in bed ontbeten en liggen lezen, ben vervolgens opgestaan en heb bijna de hele dag op de bank gehangen en naar dvd’s met shows van Lenette van Dongen gekeken. Heer-lijk!! Even gewoon mezelf zijn, geen patiënt, niet afhankelijk, geen enkele ander rol dan puur me myself and I. Ja, ik kon een heleboel niet doen dat ik wel zou willen, ook kleine dingen gewoon in huis, maar heel even was dat gewoon niet erg. Ondertussen genoten van de zon en de regen buiten het raam, zelf lunch klaargemaakt (whoeha! Helemaal zelf! Hé, waar is de kaneel gebleven, waar staan mijn pitten nou etc. etc. jaha het resultaat van de halve wereld in je keuken behalve jezelf).

Ik heb heen en weer geappt en gebeld met diverse lieve mensen en gekletst met de jongens toen ze uit school kwamen. Nou ja, gekletst is een groot woord … van Max kreeg ik een werkelijk stralende lach toen hij me op de bank zag zitten, vervolgens een stevige boks en een ‘doei ik ga naar boven’ terwijl ik hem nog na riep ‘je bent Hallo vergeten.. ’.. Van Bram kreeg ik een snelle knuffel en het directe verzoek om mee te zingen met het jungle liedje uit de Lion King want daar had hij zin in. Dus na tientallen keren a-wiemba-wah a-wiemba-wa a-wiemba-wa a-wieeeeeeeehhhhhiehiehie lalalalala ging hij vergenoegd zitten voor een razendsnelle lunch en vertrok daarna ook naar gameland. Leuke conversaties tegenwoordig …

“Oh en voor wie zich afvraagt waar Rut was; die was ook boven, niet vanwege gameland maar hij was op de vlucht geslagen. Op de vlucht voor mijn Lenette-bui … kennelijk vind niet iedereen haar zo tof … 😳🤷🏼‍♀️”

Vloeibare diarree

Ik voelde me gisteren zo goed, had maar weinig pijn of ongemak en echt zo’n leuke dag dat ik er intens gelukkig en zelfs baldadig van werd. Oeps .. Op een gegeven moment werd ik gebeld door een onbekend nummer. Gewoonlijk nam ik dan niet op maar tegenwoordig word ik nogal eens gebeld door het ziekenhuis etc dus toch maar opgenomen. Meneer van het NRC. Als voormalig proef abonnee mag hij mij een voordelig abonnement aanbieden blalablala. Weet die man veel dat ik dat abonnement alleen maar had genomen omdat je er een gratis boek bij mocht uitzoeken en dat ik vaak alleen op zaterdag toe kwam aan de krant, maar goed doet er niet toe. Hij ratelt pompeus zijn verhaal af zonder dat ik er een woord tussen kan krijgen (kennelijk ook last van vloeibare diarree) en benadrukt dan hoe fantastisch het is dat deze aanbieding afgesloten kan worden voor 1, 2 en zelfs 3 jaar. Je kent het type wel. Ik zag direct het uiterlijk van Jort Kelder voor me die op een dure missie was en geen nee wilde horen. 🗣

Vervolgens vraagt hij of ik interesse heb. Ik zeg nee. Hij vraagt of hij vragen mag waarom? En toen kwam dat duiveltje op mijn schouder zitten en die fluisterde mij baldadig en gemeen het volgende in: Ik zeg jawel, maar ik denk dat je het antwoord niet wil weten .. Schot voor open doel natuurlijk en jawel hoor die man trapt er prompt in en zegt ‘nou mevrouw probeert u het mij maar eens uit te leggen’ … oke je hebt er zelf om gevraagd. Dus ik vertel hem kort en bondig (ja toen kon ik ineens wel heel kort en bondig zijn) van mijn diagnose, compleet met percentage en levensduur. Die arme man viel van schrik even helemaal stil. Zegt hij vervolgens heel rustig ‘Tja, dit antwoord had ik inderdaad liever niet gehoord.

Ik ga zo maar eens koffiepauze nemen denk ik. Ik wens u nog veel sterkte mevrouw’. Einde gesprek. Arme arme man, stout stout duiveltje!! Foei foei foei! 👆🏻Sorry meneer van het NRC.

“Gisteren vertelde ik dat ik liever niet wil veranderen van karakter. Daar wil ik toch nog even op terug komen. ”

Het is namelijk niet zo dat ik mezelf perfect vond. Verre van. Ik was geen engel en heb er ook geen behoefte aan dat alsnog te worden. Het lijkt me alleen wel zo fijn wanneer ik mezelf blijf herkennen. Omdat er al zoveel verandert. Maar, is verandering dan per definitie slecht? Eigenlijk niet.

Lenette zei gisteren dit: ‘Er komt een moment in je leven dat wie je werkelijk bent breekt door wie je probeert te zijn’… Nou hoef ik niet alles voor lief te nemen wat een ander zegt, ook niet als ik geniet van die persoon, maar zij zegt vaak dingen waar ik iets mee kan. Nu dus ook. Is dit het moment in mijn leven dat wie ik werkelijk ben doorbreekt? De ruimte krijgt? Dat zou ik eigenlijk wel fantastisch vinden! Of ik nou doodga of verder leef, ik ben dan wel echt puur mezelf. Jarenlang heb ik mezelf onzeker gevoeld, lelijk en niet goed genoeg. Deels weet ik waar dat door kwam, jarenlang gepest worden is voor niemand goed bijvoorbeeld, maar deels kwam dat ook gewoon voort uit wie ik ben/was. Ongeveer een jaar geleden vond ik dat het genoeg geweest was, ik was klaar met de onzekerheid. Klaar met altijd maar afvragen wat mensen van mij zouden denken, nooit zonder make up over straat durven gaan etc. etc..

Ik begon een zoektocht naar mezelf en het leverde me fantastische dingen op. Dus eigenlijk brak de echte ik toen al voorzichtig door. Yes! Gewoon na het opstaan meteen gaan joggen en dáárna pas douchen en opmaken. Wel die bloemetjes cowboylaarzen én rode schoenen kopen en ze nog aan durven doen ook. Toch zonder lenzen maar met bril op naar een feestje gaan. Niet proberen zo min mogelijk te praten. Yogalessen gaan volgen, gaan baantjeszwemen en zo blij als een kind zijn dat ik wel in legging / badpak tevoorschijn durf te komen. Eureka!! Geprobeerd te stoppen met me af te vragen of mensen achter mijn rug over me zouden praten en wat ze dan zouden zeggen. Vervolgens hierover in gesprek gegaan met vrouwen om mij heen, van allerlei leeftijden, uiterlijken, karakters. En wat bleek? Grote schok … al die vrouwen waren ook onzeker! Allemachtig, zij gingen ook niet zonder make up de deur uit, twijfelde ook veel te lang bij kleding, vroegen zich ook af of ze dit of dat wel goed deden, wikken en wogen over gesprekken etc. etc.. Echt serieus!!

Vrouwen, waar zijn wij nou helemaal mee bezig zeg. Zijn mannen ook zo vraag ik me af?? Mannen, bij deze een oproepje van mij naar jullie, gewoon ter educatie: zijn jullie ook zo? Alle antwoorden blijven privé uiteraard 😜

Bij mij was er kennelijk kanker voor nodig, maar nu loop ik al 2,5 maand volledig zonder make up rond, overal en ga zelfs zo op de foto. Ik schrijf een dagelijkse lap tekst die zo persoonlijk is als het maar zijn kan en die door meer mensen gelezen wordt dan ik ooit voor mogelijk had gehouden .. slik. Ik scheld mensen uit voor dom en egoïstisch en geef de NRC man volkomen onterecht een rolberoerte. En weet je? Het deugd niet allemaal, maar het voelt wél lekker .. Zo! Begrijp me overigens niet verkeerd, wanneer ik weer meer energie heb haal ik vast die mascara roller weer als een sneltrein tevoorschijn, maar verder hoop ik oprecht dat iets van deze rebel, deze prima ballerina blijft. Ze is welkom.

Met de billen bloot; ik schreef een paar dagen geleden dat er voorlopig niemand hier het huis in mag die verkouden is. Nou …dan kan ik nu mezelf buiten zetten … dus mochten er mensen bij mij uit de buurt willen blijven dan ga vooral je gang .. 😂

Oh ja, hoe duur is oet? Lenette (ja sorry, daar is ze weer) vertelde over een ergernis van haar. Dat zoveel mensen tegenwoordig een geschreven berichtje afsluiten met Gr Piet/Klaas/Jan etc. Hoe zo Gr?? Hoe duur is oet? Lul. Hihihihihi.

Song for me myself and I 😁: