Douchen.

[06.47]

Douchen is momenteel een dingetje voor me. Blij dat ik het weer zelfstandig kan, maar nog steeds een uitputtingsslag. Een worsteling bij zoiets alledaags. Nooit zo over nagedacht, het was gewoon iets dat ik deed. Douchen met koeien urine .. daar heb ik ook niet eerder aan gedacht... 😳

Bijgevoegde foto staat op het account van een fotograaf waar ik bewondering voor heb. Het lijkt vreemd, vies en nog zoveel meer. Maar wie ben ik om te oordelen over de overtuigingen, gebruiken en gewoontes van anderen, over mensen die ik helemaal niet ken en over een cultuur waar ik niets van af weet. Vooral wanneer ze niemand kwetsen, benadelen etc. maar gewoon hun eigen leven proberen te leven. Hoe meer ik naar deze foto keek en hoe langer ik er over nadacht hoe puurder alles op me over kwam. Al geloof ik toch niet dat ik snel zelf op zoek zal gaan naar een koe .. 🤢

Dit is voorlopig mijn laatste bericht, tot ik weer wat te melden heb. Ik heb gisteren voor het eerst weer buiten een stukje gewandeld. Lekker in de regen en helemaal alleen. Zalig. Ik hoop deze vooruitgang de komende dagen voort te kunnen zetten. Als ik geopereerd kan worden zal ik zeker zo sterk en fit mogelijk de o.k. in gaan! Het gaat nu goed met me. De dagelijkse pijn is naar maar te doen, iedere dag zet ik weer een (figuurlijk) stapje verder, ik zie niet meer spooky kanariegeel, ben terug op mijn oude gewicht en het grootste gedeelte van mijn gedachten en gevoelens heb ik al over jullie uitgestort. Dus ga ik niet nog meer vervelen met saaie verhalen.

Op 19 maart ga ik terug naar het ziekenhuis om scans te laten maken en op 25 maart krijg ik de uitslag. Daarvan zal ik jullie zeker op de hoogte stellen. Mochten er in de tussentijd dingen veranderen dan geef ik dat uiteraard ook door.

Ontzettend bedankt voor het meelezen tot nu toe. Schrijven heeft mij zoveel geholpen en jullie reacties steeds zijn voor mij van onschatbare waarde. Echt waar. ❤️

Liefs en tot de 25ste👋🏻.